دستور Break Corner

برای گرفتن تیزی لبه های ورق و پخ زدن از دستور بریدن گوشه استفاده می شود. همانطور که از آیکون آن مشخص است، این دستور شباهت بسیار زیادی به دستور Fillet/Chamfer دارد اما بسیار ساده تر از آن است. برای اجرای این دستور کافی است روی آیکن آن کلیک کرده و سپس یک گوشه را انتخاب کنید. همانگونه که ملاحظه می شود، مستطیل اول Break Corner Option مختص انتخاب گوشه های موردنظر است. در قسمت بعدی نوع برش Break Type مشخص می شود که حالت Chamfer  یا Fillet باشد. در قسمت آخر نیز ابعاد Distance برش گوشه تعیین می شود. لازم به ذکر است که امکان تعیین زاویه و اندازه های متغیر مانند دستور Fillet/Chamfer وجود ندارد. البته از این دو دستور نیز می توان در بخش ورقکاری استفاده کرد.

دستور Welded Corner

این دستور برای شبیه سازی جوش کاری لبه های ورق است. برای اجرای این دستور کافی است از طریق فلش موجود روی آیکون دستور Corner ، روی گزینه دوم Welded Corner کلیک کنید. در مستظیل اول Corner to Weldگوشه ای که می خواهیم جوش کاری شود، مشخص کنید. در مستطیل دوم، یک سطح ، خط یا نقطه ای که جوشکاری در آن ادامه و خاتمه می یابد، مشخص کنید. این بخش از دستور اختیاری است و چنانچه تعیین نشود، به صورت خودکار جوشکاری کامل انجام می شود. در قسمت بعدی می توانید لبه جوشکاری را گرد کنید و شعاع آن را تعیین نمایید. دو گزینه آخر نیز برای نمایش حالت جوش و اضافه کردن علامت جوشکاری است.

دستور Corners

این بخش از آموزش های ورقکاری مربوط به ویرایش و ساخت گوشه ها(Corner) می باشد. پس از ایجاد یک حجم ورقکاری، با کلیک روی فلش کناری دستور Corners ، چهار گزینه برای انتخاب وجود دارد:

Closed Corner  : با این دستور دو لبه کنار هم، به هم نزدیک می شوند. و همانگونه که قبلا توضیح داده شد، دو لبه نمی توانند در هم تداخل داشته باشند. در مستطیل اول Faces to Extend لبه ای را که می خواهیم ادامه پیدا کند، انتخاب می کنیم(لبه اول). لبه دوم Faces to Match بصورت خودکار توسط نرم افزار انتخاب می شود. چنانچه خواستید این لبه را تغییر دهید، با استفاده از همین قسمت، آن را انتخاب کنید. قسمت بعدی، نوع گوشه Corner Type است. در این قسمت قرارگیری ادامه لبه ها نسبت به هم مشخص می شود و همانگونه که ملاحظه می کنید، سه حالت وجود دارد. در قسمت بعدی میزان فاصله Gap بین دو ورق و میزان هم پوشانی مشخص می شود. در قسمت انتهایی نیز بخشی برای وضعیت پایین لبه ها و سایر ویژگی ها وجود دارد.

دستور Jag

این دستور تا حد زیادی به دستور قبل (Sketched Bend) شباهت دارد. مانند دستور قبلی ناز به یک Sketch که خط خم در آن تعریف شده باشد ، دارید. می توان این Sketch را پس از اجرای دستور یا قبل از اجرای آن ایجاد نمود. باید دقت داشت که خط تعریف شده باید مستقیم باشد و از لبه قطعه یا بخشی از قطعه که قرار است دستور روی آن اجرا شود ، بیرون نزند. پس از تکمیل Sketch و بازگشت به Property Manager در قدم اول باید قسمتی از قطعه که  ثابت می ماند انتخاب شود. این قسمت معمولا بخش بزرگتر ورق است. سپس در قسمت Jog Offset میزان برجستگی و بیرون آمدن لبه مشخص می گردد. در قسمت Dimension Position نیز معیار اندازه گیری برآمدگی مشخص می شود. پس از آن گزینه ای به نام Fixed Projected وجود دارد. در صورت زدن تیک این گزینه، لبه برآمده بدون توجه به اینکه میزان برآمدگی چقدر باشد، هم طول با مساحت مسطح آن خواهد بود، در غیر اینصورت ، نرم افزار به صورت خودکار طول برجستگی طول کلی زائده را ورق کممی کند و لبه بوجود آمده طولی برابر آن خواهد داشت. برای همین میزان برآمدگی در این حالت محدود است.

دستور Sketched Bend

همانگونه که پیشتر گفته شد در دستور Edge Flange لبه ها بر روی خطوط مرزی و کناری ورق یا مدل ایجاد می شد اما در این دستور ایجاد خم از طریق یک خط که از وسط ورق رد شده است، صورت می پذیرد. اهمیت این دستور زمانی مشخص می شود که چند ویژگی در هر سمت خم ایجاد شده باشند. در این هنگام امکان استفاده از دستور EdgeFlange وجود ندارد. حال با استفاده از دستور Sketched Bend ابتدا بایستی یک خط (به گونه ای که دو طرف ورق را قطع کند) کشیده شود. لذا صفحه ای که می خواهید خط خم در آن باشد را به عنوان صفحه Sketch انتخاب کنید، سپس خط خم را در آن ایجاد کنید. پس از آنکه خط خم را مشخص کردیم، از Sketch خارج شده و در مرحله اول و در مستطیل Bend Parameters/Fixed Face سمتی از قطعه را که می خواهیم ثابت بماند، انتخاب می کنیم. لازم به ذکر است که تنها انتخاب صفحه ای قابل قبول است که Sketch روی آن کشیده شده است. در قسمت Bend Position ، تعیین زاویه و شعاع خم مانند دستورات قبلی عمل می شود.