در ابتدا لازم است بدانیم که چرا هر نرم افزار مانند SolidWorks, Catia, Inventor, … از یک فرمت پیش فرض استفاده می کند؟ جواب این سوال ساده است. از آنجایی که هر نرم افزار مجموعه ای از کدهای برنامه نویسی است، قطعا کد ها، روش ها، و راهبرد هر شرکت برای ایجاد یک نرم افزار طراحی سه بعدی با سایر شرکت ها متفاوت است. پس طبیعی است که هر شرکت برای کاهش حجم فایل های طراحی از کدهای مخصوص به خود و در نتیجه از فرمت ذخیره مخصوص به خود استفاده می کند، اما اگر به تبادل اطلاعات بین نرم افزارهای مختلف نیاز داشته باشیم ، چه کنیم؟ این سوالی است که از زمان ظهور نرم افزارهای مختلف CAD,CAM, CAE ایجاد شده و به سرعت راه حلی برای آن بوجود آمد. این راه حل تعریف فرمت های استاندارد ذخیره فایل های سه بعدی هستند. این فرمت ها باید بگونه ای تعریف شوند که در اکثر نرم افزارهای طراحی و شبیه سازی قابل ذخیره و باز شدن بوده و در واقع از زبان مشترکی برخواردار باشند.
یکی از مثال های کاربردی در زمینه استفاده از فرمت های استاندارد ، مدلسازی و تحلیل یک قطعه است. چنانچه با نرم افزارهای شبیه سازی مانند Abaqus, Ansys کار کرده باشید، حتما متوجه شده اید که مدلسازی با این نرم افزارها بسیار محدود و زمانبر خواهد بود. لذا بسیاری از کاربران حرفه ای و متخصصان نرم افزارهای طراحی و تحلیل ، ابتدا در نرم افزاری مانند Solidworks یا Catia فرآیند مدلسازی را انجام داده ، سپس مدل را به فرمت هایی مانند IGS تبدیل و در نرم افزارهایی مانند Ansys تحلیل آن را انجام می دهند.
مثال دیگر در این زمینه می تواند مربوط به شرکت های بزرگ مهندسی ، طراحی و ساخت باشد. در شرکت هایی مانند زیمنس و جنرال الکتریک که طراح و سازنده انواع توربین های گازی ، ژنراتورها، توربین های بادی و ... هستند، مسلما بخش های طراحی و تحلیل از هم تفکیک شده و هریک بصورت تخصصی وظیفه مشخص شده را انجام می دهند. ممکن است در این شرکت ها برای طراحی یک نرم افزار و برای تحلیل از نرم افزاری دیگر استفاده شود. از آنجایی که این بخش ها باید در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر باشند، قطعا نیازی به زبان مشترک دارند تا فرآیند طراحی و توسعه محصول با سرعتی بیشتر طی شود.