یکی دیگر ازبخش های دستور Pattern، دستور Mirror(تقارن) است. همانطور که از نام آن مشخص است ، از این دستور برای ایجاد یک کپی عینی از یک یا چند ویژگی استفاده می شود.
در این قسمت اول لازم است تا صفحه ای که قرار است یک یا چند ویژگی نسبت به آن متقارن شوند و سپس ویژگی(های مختلف) را انتخاب می کنیم. همانگونه که در تصویر زیر مشاهده می شود ویژگی Extruded Cut نسبت به صفحه Right انتخاب و متقارن شده است.
یکی دیگر از دستورات کمکی برای افزایش سرعت و دقت مدلسازی، دستورات Pattern یا آرایه می باشد که شامل دو دسته اصلی Linear Pattern , Circular Pattern می باشد. با استفاده از این دستورات می توان یک یا چند ویژگی و حجم ایجاد شده را بصورتی مشخص مشابه سازی نمود.
Linear Pattern
برای استفاده از اولین نوع این دستور Linear Pattern ابتدا لازم است یک حجم و مدل سه بعدی وجود داشته باشد. پس از انتخاب این دستور توسط کلیک بر روی آیکون آن و فعال شدن دستور، در بخش اول جهت تکرار در اولین راستای موردنظر ، فاصله طولی هر آرایه و تعداد تکرار باید مشخص شود. در بخش دوم نیز مانند بخش اول جهت تکرار در دومین راستای موردمظر (در صورت تمایل) فاصله عرضی هر آرایه و تعداد تکرار در عرض مجددا باید مشخص شود. پس از آن با مشخص کردن ویژگی های برای تکرار ، این دستور را اجرا می کنیم.
در قسمت Instances to Skip می توان یک یا چند آرایه را بصورت انتخابی حذف نمود:
Circular Pattern
در این بخش دستور آرایه دایره ای را آموزش می دهیم. برای اجرای دستور مانند دستور آرایه خطی بر روی فلش دستور کلیک کرده و گزینه Circular Pattern را انتخاب می کنیم. سپس ویژگی هایی را که می خواهیم تکرار شود را انتخاب می کنیم. پس از آن محور دورانی برای آرایه دایره ای باید مشخص کرد. لازم است دقت کنید که در صورت انتخاب گزینه Equal Spacing تمام ویژگی های انتخاب شده بصورت مساوی در یک دایره کامل (360 درجه ) تکرار می شوند، در غیر اینصورت باید تعداد و فاصله زاویه ای بین تکرار ها مشخص شود.
در دستورات قبلی یک مشخصه مشترک بازر داشتند و آن وجود حداقل یک Sketch بود. با وجود اینکه با استفاده از دستورات اصلی ذکر شده در مطالب قبلی ، امکان مدلسازی تقریبا هر قطعه ای وجود دارد، اما در جهت سهولت بیشتر و افزایش سرعت و دقت مدلسازی ، دستورات جزئی فراوانی در این نرم افزار درنظر گرفته شده است. یکی از پرکاربردترین این دستورات ؛ دستور Chamfer/Fillet است. در بسیاری از قطعات صنعتی به دلایل مختلفی از پخ Chamferاستفاده می شود. دلایلی از جمله کاهش آسیب پذیری گوشه ها، سهولت جاگذاری قطعهو محدودیت ابزار. در نرم افزار امکان ایجاد انواع پخ با استفاده از این دستور وجود دارد. برای مثال یک قطعه ساده مانند Shaft طراحی می کنیم. سپس برای ایجاد پخ مستقیم (Chamfer) روی فلش آیکون مربوط به این دستور کلیک کرده و گزینه موردنظر را انتخاب می کنیم. پس از آن روی مقطع یا مقاطع موردنظر کلیک کرده و آنها را انتخاب می نماییم.
با استفاده از همین روش می توان پخ های گرد(Fillet) را نیز ایجاد نمود.
به منظور طراحی برخی قطعات پیچیده تر ، حالات دیگری نیز برای این دستورات پیش بینی شده است. یکی از این حالت ها، گزینه Variable Radius برای دستور Fillet می باشد. با استفاده از این گزینه می توان Fillet با شعاع متغیر بر روی یک ضلع ایجاد نمود.
همچنین برای ایجاد پخ های مستقیم(Chamfer) نیز روش دیگری وجود دارد. روش گفته شده در بالا برای ایجاد پخ های با زاویه 45 درجه و حالت انتخاب طول و زاویه بوده است. حالت دیگر تعیین میزان پخ با استفاده از بیان دو طول می باشد ، این طول ها می توانند با هم مساوی باشند یا متفاوت از هم باشند. در شکل زیر نمونه ای از این نوع پخ با ابعاد غیرمساوی دیده می شود.
همچنین یکی از قابلیت های دستور پخ (Chamfer) ، ایجاد پخ بر روی گوشه (های) مدل سه بعدی می باشد که می تواند اندازه های مساوی یا غیرمساوی داشته باشد. در شکل زیر نمونه ای از پخ گوشه با ابعاد غیر مساوی دیده می شود.
این دستور معکوس دستور Loft Boss/Base عمل می کند و در حین اجرای دستور ، حجم مربوط به دستور را از مدل پایه کم می کند. این دستور نیز دارای توضیحات مشابه با دستور Loft Boss/Base می باشد.
این دستور یکی از آخرین و پیچیده ترین دستورات اصلی ایجاد حجم است. با استفاده از این دستور امکان ایجاد تمامی حجم هایی که با دستورات گذشته درست می شد، وجود دارد. با این دستور می توان چند پروفیل مختلف را به هم متصل کرده و مدل نهایی را تولید کرد. همچنین مسیر این پروفیل ها در صورت نیاز قابل تعریف است.
برای استفاده از این دستور لازم است تا حداقل دو Sketch در دو صفحه مختلف جداگانه داشته باشیم. همانگونه که قبلا توضیح داده شد، صفحه را می توان با دستور Reference Geometry ایجاد کرد. پس از ترسیم دو Sketch مربوط به پروفیل ها ، دستور Loft Boss/Base را اجرا می کنیم. در صورتی که Sketch های مختلف از درخت طراحی انتخاب شوند، تقاط متناظر هر Sketch به هم متصل می گردد. اما در صورتی که از روی کلیک بر روی خود Sketch ها دستور Loft Boss/Base اجرا شود، نقاط متناظر با توجه به نقاط کلیک شده انتخاب می شوند.
نقاط سبز رنگ که پس از اجرای این دستور در هر Sketch مشخص شده اند، در حقیقت نحوه اتصال و میزان پیچش را هنگام اجرای این دستور مشخص می کنند. با کلیک و نگه داشتن دکمه موس بر روی هر نقطه و جابجا کردن محل آن ، می توان میزان پیچش و جابجایی دو Sketch را در هنگام اجرای دستور مشخص نمود.
پس از
اجرای دستور ، در بخش Start/End Constraint شما می توانید
نحوه اتصال دو پروفیل Sketchرا به
هم مشخص کنید . روش کار بدین صورت است که اگر قید پیش فرض None استفاده
کنید، دو پروفیل در مسیر مستقیم به هم متصل می شوند ، اگر قید Direction Vector استفاده نمایید ، می توانید با رسم بردار،
زاویه اتصال دو Sketch را در دستور مشخص کنید. سومین گزینه این بخش
، گزینه Normal to Profile است که با انتخاب این حالت ، دو Sketch هنگام اتصال به یکدیگر ، به صورت عمود و به
میزان مشخص شده به یکدیگر اتصال پیدا می کنند. 
در ادامه بر استفاده از منحنی های راهنما یا Guide Curves تمرکز می کنیم. منحنی های راهنما از خطوط، کمان و یا منحنی های ترکیبی بصورت غیرموازی با صفحات طراحی پروفیل ها ایجاد شده و با استفاده از آنها علاوه بر معین کردن مشخصات سطوح ابتدا و انتها، مشخصات مسیر نیز قابل تعیین است. نکته مهم در خصوص منحنی های راهنما این است که این منحنی ها باید از محیط پروفیل ها عبور کنند و با صفحه ایجاد پروفیل موازی نباشند.
